کد مطلب:90366 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:118
ترجمه: پرواپیشگان دانشمندان بردبارند. به این معنا كه در موقع آموزش به دیگران و در مورد عمل به آن، از بردباری حداكثر استفاده می نمایند شرح: ارتباط این عبارت با گفتاری كه پیش از این گذشت، در این است كه در وقت آموختن، آزمند و حریص است به شكلی كه یك لحظه نیز، از كوشش بازنایستاده و به هنگام تعلیم و آموزش دادن، با حوصله و بردباری، این مسئولیت خطیر را به پایان می برد. احتمال دیگری، در اینجا وجود دارد و آن اینكه در وقت آموختن و یاد گرفتن مانند یاد دادن، شجاعانه اقدام نموده و موانع را، از سر راه برداشته و به مقام عالی ارتقا یابد. سقراط از فیلسوفان بزرگ یونان است. وی در 470 پیش از میلاد، در شهر آتن، چشم به جهان گشود، پدرش مردی نجار بود و سقراط پس از آنكه در ایام جوانی، چندی در خدمت وی به سر برد، به دستیاری (كربتو) از شغل پدری كناره گرفت و دل [صفحه 314] بر فلسفه نهاد. او به وجود خدای یگانه، پی برد و كوشش داشت كه مردم را نیز، بدین حقیقت رهبری كند، ولی مردم سرانجام او را به بی دینی، متهم و به مرگ محكوم ساختند و با آنكه وسیله فرار او فراهم بود. برای محترم شمردن قوانین وطن خویش، مرگ را استقبال كرد و جام «شوكران» را به طیب خاطر نوشید. سقراط، كارهای زشت و بد را از اشتباه و نادانی می دانست و می گفت: مردمان از روی عمل و به عمد، به دنبال شر نمی روند و اگر خیر و نیكی را، تشخیص دهند، البته آن را اختیار می كنند. مثلا باید دید شجاعت چیست؟ و عدالت كدام است و پرهیزكاری یعنی چه؟ راه تشخیص این امور، این است كه آنها را به درستی تعریف كنیم. سقراط در سیاست معتقد به قهر و زور نبود و با مردم مدارا و اقناع افكار را لازم می دانست. گفتار این حكیم بزرگ، مصداق واقعی فرموده ی مولا است كه می فرماید: «و علما فی حلم»
«و علما فی حلم»
صفحه 314.